Μπορεί να μην τα "φάγαμε μαζί", αλλά μήπως φταίμε που φαγώθηκαν...;

(Γράφει ο satalitikos)

Με καθυστέρηση ενός μήνα ξεκινώ τα δυο άρθρα που θα καταλήξουν στην ιδεολογιοποιηση της ανυπακοής προς τους εισπρακτικούς μηχανισμούς του κράτους. Το πρώτο έχει να κάνει όμως με την αυτοκριτική μας

Οι έχοντες γνώσεις νομικών μπορούν να επιβεβαιώσουν ότι η παρακολούθηση ενός κατά συρροή εγκλήματος χωρίς καμία προσπάθεια αποτροπής του ενώ αυτή είναι εφικτή, αποτελεί συνενοχή στο έγκλημα. Έτσι και εμείς μπορεί (σίγουρα) να μη τα φάγαμε μαζί αλλά αυτό δεν μας απαλλάσσει από την συνενοχή. Το γιατί;

Τα τελευταία 20 χρόνια θυμάμαι...

να λέει ο κόσμος στα καφενεία ότι όλοι τα τρώνε, ότι όλοι λαδώνονται, για τη διαφθορά, για να μην αναφέρω τι λέγαμε όλα αυτά τα χρόνια για τους δημοσίους υπαλλήλους. Ακόμα και οι ταινίες και οι σειρές της τελευταίας 20ετιας περιέχουν αντίστοιχα υπονοούμενα. Για να μη μιλήσουμε για τις εφημερίδες και τις κατά καιρούς καταγγελίες που έχουν γίνει. Ακόμα και εάν δεν έχετε αρχείο όπως του γράφοντα κάντε μια ερευνά στο αρχείο των Νέων. Θα βρείτε πληθώρα σκανδάλων, διαφθορά. Και μη πάτε μακριά. Η Εγνατία οδός πήρε 16 χρόνια να γίνει! Ενώ όλοι άφηναν υπονοούμενα για διαπλοκή εργολάβων με πολιτικούς [η ελευθεροτυπία είχε βγάλει και ένα φοβερό σχεδιάγραμμα της διαπλοκής]. Ενώ και πριν μπούμε στην ΟΝΕ όλοι μιλούσαν για δημιουργική λογιστική.

Τα ξεχάσαμε...;

Δυστυχώς ως έθνος έχουμε ασθενή μνήμη.

Η ΕΡΤ απεργεί (και καλά κάνει), αλλά δεν άκουσα να κατακρίνεται για το όργιο σπατάλης, για τα λεφτά της Eurovision και διαφορά αλλά.

Τι άλλαξε τώρα...;

Αυτό που άλλαξε είναι 1. Τελείωσαν τα ψίχουλα. Τα γνωστά όπως η μετάθεση στο στρατό, καμία ψευτοδουλειά, κανένα δρομάκι, αυθαίρετο και γενικά όλα αυτά που από το 1830 χαρακτηρίζουν το πελατειακό σύστημα της Ελλάδος [σημ. είμαστε ίσως η μοναδική χώρα που καταστήσαμε το δικαίωμα ψήφου σε αγοροπωλησία όπου πουλάμε την ψήφο μας με βάση μια μελλοντική εκδούλευση]. 

2. Η συνειδητοποίηση ότι οι πολιτικοί πια δε μπορούν να κάνουν τίποτα 

3. Η εμφανής απώλεια των κεκτημένων. Όλοι φωνάζουμε διότι μας κόβουν αλλά γιατί δεν κατεβαίναμε στους δρόμους όταν το έγκλημα γινόταν.

Όλοι τα ξέραμε και γι’αυτό είμαστε συνένοχοι αφού  ενώ τα ξέραμε στηρίζαμε το σύστημα μέσα από την ανάδειξη των ιδίων κομμάτων, οικογενειών και βουλευτών. Ο κομματικός μηχανισμός των μεγάλων κομμάτων είναι 15-20% των ποσοστών τους. Το υπόλοιπο τι ήταν...;

Και μην ακούω χαζομάρες γιατί με εξαίρεση τις τελευταίες εκλογές η συμμετοχή ήταν κοντά στο 70%! Και ας αφήσουμε την πολιτική και ας αναφερθούμε στο φίλο μας στη εφορεία, στην πολεοδομία κτλ. Μήπως και εμείς δεν ευθυνόμαστε για τη μορφοποίηση του συστήματος και για το πώς δουλεύουν και οι κρατικοί μηχανισμοί?

Περισσότερα προσεχώς...